Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ναι, υπάρχει λόγος και αποτελείται από πολλές παραμέτρους, ιστορικές και ψυχολογικές.
Η ιστορία ξεκινά πίσω στο 1907, όταν διοργανώθηκε από την γαλλική εφημερίδα Le Matin ένα ράλι από το Πεκίνο μέχρι το Παρίσι. “What needs to be proved today is that as long as a man has a car, he can do anything and go anywhere. Is there anyone who will undertake to travel this summer from Beijing to Paris by automobile?” ήταν το κεντρικό μήνυμα της εφημερίδας για τον αγώνα που ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους από την γαλλική πρεσβεία της κινέζικης πρωτεύουσας.
Αρχικά, δήλωσαν συμμετοχή 40 αυτοκίνητα (πιθανότατα όλα όσα υπήρχαν στον πλανήτη εκείνη τη στιγμή) αλλά κατάφεραν να τερματίσουν μόλις 5.
Διανύοντας μια απόσταση σχεδόν 15.000 χιλιομέτρων -σε μεγάλη έκταση των οποίων δεν υπήρχε καν δρόμος- σε ένα διάστημα δύο μηνών και μία ώρα μπροστά από τον δεύτερο, ο πρώτος που πέρασε την γραμμή του τερματισμού ήταν ο αριστοκράτης Scipione Borghese (της γνωστής ιταλικής οικογενείας) με συνοδηγό τον μηχανικό Ettore Guizzardi.
Οδηγούσε ένα Itala Mod 45 ίππων και χρώματος κόκκινου, το οποίου του δόθηκε αφενός για να ξεχωρίζει το όχημα από μακριά αλλά και γιατί ήταν το φθηνότερο χρώμα της αγοράς.
Μετά τη νίκη του Borghese, ο πρόγονος της ιταλικής ομοσπονδίας αυτοκίνησης αποφάσισε να καθιερώσει σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης την Rossa Corsa απόχρωση ως το επίσημο χρώμα για το σπορ αυτοκίνητα που θα φτιάχνοταν εφεξής από τις αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας, κάτι που τηρήθηκε ευλαβικά για πάρα πολλές δεκαετίες.
Ferrari, Maserati και Alfa Romeo ξεκίνησαν να βάφουν με αυτό το χρώμα τα αμάξια που κατασκεύαζαν – χρώμα το οποίο μέχρι σήμερα κυριαρχεί στα μοντέλα τους.
Εκτός από την πρωτοβουλία των Ιταλών όμως, αυτό που βοήθησε και άλλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες να το καθιερώσουν, ήταν και κάποιες επιστημονικές μελέτες.
